Converteren Planck-tijd naar seconde
Vul hieronder waarden in om te converteren Planck-tijd [None] naar seconde [s], of Converteren seconde naar Planck-tijd.
Hoe te converteren Planck-Tijd naar Seconde
1 None = 5.39056e-44 s
Voorbeeld: converteren 15 None naar s:
15 None = 15 × 5.39056e-44 s = 8.08584e-43 s
Planck-Tijd naar Seconde Conversietabel
| Planck-tijd | seconde |
|---|
Planck-Tijd
Planck-tijd is de theoretisch minimale betekenisvolle tijdseenheid, ongeveer 5,39 × 10^-44 seconden, die de tijd vertegenwoordigt die licht nodig heeft om één Planck-lengte af te leggen in een vacuüm.
Geschiedenis/Oorsprong
Geïntroduceerd door natuurkundige Max Planck in 1899 als onderdeel van zijn systeem van natuurlijke eenheden, ontstaat het uit fundamentele constanten en markeert het de schaal waarop klassieke ideeën over zwaartekracht en ruimtetijd niet meer geldig zijn, wat een kwantumtheorie van de zwaartekracht vereist.
Huidig gebruik
Wordt voornamelijk gebruikt in theoretische fysica en kosmologie om verschijnselen op de Planck-schaal te beschrijven, en als een fundamentele eenheid in modellen van kwantumzwaartekracht; het wordt niet gebruikt in alledaagse metingen.
Seconde
De seconde (symbool: s) is de basiseenheid van tijd in het Internationale Systeem van Eenheden (SI), gebruikt om duur en intervallen te meten.
Geschiedenis/Oorsprong
De seconde werd oorspronkelijk gedefinieerd als 1/86400 van een gemiddelde zonnedag. Later werd deze herzien in 1967 op basis van atomaire eigenschappen, specifiek als de duur van 9.192.631.770 periodes van straling die overeenkomen met de overgang tussen twee hyperfijne niveaus van het cesium-133 atoom.
Huidig gebruik
De seconde wordt universeel gebruikt in wetenschap, technologie en het dagelijks leven om tijdintervallen te kwantificeren, klokken te synchroniseren en activiteiten in verschillende velden te coördineren.