Converteren Planck-tijd naar seconde (sidereaal)
Vul hieronder waarden in om te converteren Planck-tijd [None] naar seconde (sidereaal) [None], of Converteren seconde (sidereaal) naar Planck-tijd.
Hoe te converteren Planck-Tijd naar Seconde (Sidereaal)
1 None = 5.40531887183382e-44 None
Voorbeeld: converteren 15 None naar None:
15 None = 15 × 5.40531887183382e-44 None = 8.10797830775072e-43 None
Planck-Tijd naar Seconde (Sidereaal) Conversietabel
| Planck-tijd | seconde (sidereaal) |
|---|
Planck-Tijd
Planck-tijd is de theoretisch minimale betekenisvolle tijdseenheid, ongeveer 5,39 × 10^-44 seconden, die de tijd vertegenwoordigt die licht nodig heeft om één Planck-lengte af te leggen in een vacuüm.
Geschiedenis/Oorsprong
Geïntroduceerd door natuurkundige Max Planck in 1899 als onderdeel van zijn systeem van natuurlijke eenheden, ontstaat het uit fundamentele constanten en markeert het de schaal waarop klassieke ideeën over zwaartekracht en ruimtetijd niet meer geldig zijn, wat een kwantumtheorie van de zwaartekracht vereist.
Huidig gebruik
Wordt voornamelijk gebruikt in theoretische fysica en kosmologie om verschijnselen op de Planck-schaal te beschrijven, en als een fundamentele eenheid in modellen van kwantumzwaartekracht; het wordt niet gebruikt in alledaagse metingen.
Seconde (Sidereaal)
Een seconde (sidereaal) is de tijdsmeting gebaseerd op de rotatie van de aarde ten opzichte van verre sterren, ongeveer 3 minuten korter dan de zonneseconde, gebruikt in de astronomie.
Geschiedenis/Oorsprong
De sidereaalse seconde heeft haar oorsprong in astronomische waarnemingen van de rotatie van de aarde ten opzichte van verre hemellichamen. Het werd vastgesteld om een nauwkeurige tijdstandaard te bieden voor hemelmetingen, verschillend van de zonneseconde die in het dagelijks tijdgebruik wordt gebruikt.
Huidig gebruik
De sidereaalse seconde wordt voornamelijk gebruikt in de astronomie en de astrofysica voor nauwkeurige tijdmetingen gerelateerd aan hemelverschijnselen, stertracking en satellietnavigatiesystemen.